Canal Grande

Een absolute must is een tocht over het Canal Grande met de vaporette of een gehuurde sloep. Op deze route door het hart van Venetië kom je ogen tekort. Het ene paleis is nog mooier dan het andere. Een rondvaart vertelt je in één keer de hele geschiedenis van Venetië, de handel en de doges. Niet voor niets staat het Canal Grande al eeuwenlang bekend als de mooiste straat ter wereld!

Heel romantisch is een tocht met de eeuwenoude traditionele zwarte gondel. Traag varen onder de lage bruggen van de vele smalle vertakkingen van het Canal Grande.

Het centrum van Venetië is verdeeld in 6 sestieri (wijken). Het woord komt van sesto (zesde). Elke sestiere heeft zijn eigen charme, geschiedenis, pleintjes, terrasjes, mooie doorkijkjes en lekkere restaurants. De rivier Canal Grande slingert dwars door Venetië en scheidt hierdoor de sestieri. Ten westen van de Canal Grande liggen de sestieri San Polo, Santa Croce en Dorsoduro. Ten oosten Cannaregio, San Marco en Castello.

San Polo en Santa Croce

Deze sestieri zijn zo met elkaar verweven dat ze meestal in één adem worden genoemd. Het gebied bij de Rialtobrug en markt is van oudsher het commerciële hart van de wijk. De markten, pleintjes, winkelstraten, restaurants en wijnbarretjes hebben een enorme aantrekkingskracht op iedereen die van lekker eten, drinken en gezelligheid houdt.

Ponte di Rialto: De Rialtobrug is het geografisch centrum van de stad. Tot de bouw van de Accademiabrug in 1884 was dit ook de enige mogelijkheid het Canal Grande lopend over te steken.

Mercato di Rialto: Venetianen kopen al eeuwenlang hun groente en fruit op de Erberia en hun verse vis, schaal- en schelpdieren op het Campo della Pescheria. ‘s Ochtends vroeg worden de verse producten aangevoerd en in een gezellige drukte is het een komen en gaan van buurtbewoners, zichzelf respecterende chef-koks en in de weg lopende, fotograferende toeristen. Natuurlijk is er op de nabijgelegen pleintjes nog genoeg tijd om onder het genot van een hapje en een drankje even bij te kletsen. Aan het eind van de ochtend worden de eerste kraampjes alweer afgebroken; dus wees er vroeg bij!

Riva del Vin: De kade waar vroeger de wijn werd uitgeladen, is nu één van de weinige plekken aan het Canal Grande waar je kunt zitten voor een hapje en een drankje met daarbij een schitterend uitzicht op de Rialtobrug.

Campo San Giacomo dell’Orio: Een rustig, intiem plein met platanen rondom de gelijknamige kerk. Heerlijk om even bij te komen van de drukte van Venetië of voor een maaltijd in één van de restaurants. Ook de route vanaf de Rialtobrug naar het plein is vanwege de smalle straatjes en bruggen een aanrader.

Dorsoduro

Campo Santa Margherita: Een groot, levendig plein voor het “gewone volk” en ook populair bij studenten. Met veel terrassen, winkels, restaurantjes en kroegen, die tot in de late uurtjes openblijven.

Campo San Barnaba: Een knus plein aan de Rio San Barnaba. Met uitzicht op de Ponte dei Pugni (Brug der Vuisten), de fondamenta Gherardini met de daaraan gelegen groenteboot en de naar de apostel Barnabas genoemde kerk, die Indiana Jones liefhebbers wellicht herkennen uit “The last Crusade”. Hier vandaan is het een kleine wandeling naar de Fondamenta Zattere. Vooral de route langs de Rio di S. Trovaso is een aanrader vanwege de gondelwerf en de leuke Bacaro.

Fondamenta Zattere: Een brede boulevard aan de zuidkant van de sestiere met uitzicht op het eiland Guidecca. Met mooi weer is het hier heerlijk vertoeven op één van de vele terrasjes aan het water of op de houten vlotten op het water. Perfect voor een lekkere late lunch met een witte Lugana en een antipasto di frutti di mare.

Gallerie dell´Accademia: In de zalen van de Accademia zijn de meest schitterende werken van Venetiaanse- en Italiaanse meesters te bewonderen, waaronder Titiaan, Bellini, Tintoretto en Da Vinci. Neem vooral de tijd voor de schilderijen over het oude Venetië. Een aanrader!

Santa Maria della Salute: Deze Barokkerk is een bekend herkenningspunt aan het begin van het Canal Grande. De Salute werd in 1630 gebouwd om het eind van de pestepidemie te vieren en deze “uit te zwaaien”.

Punta della Dogana: Het voormalig douanekantoor waar vrachtschepen, die Venetië wilden binnenvaren, werden gecontroleerd. Bovenop de hoektoren dragen twee figuren een gouden wereldbol op hun schouders met daarop de Romeinse godin Fortuna. Het uitzicht is één van de mooiste van de stad. In een panorama zie je de exclusieve hotels aan het Canal Grande, het dogenpaleis, de Campanile van San Marco en de kerk en het klooster van San Giorgio Maggiore.

Cannaregio

Ruim een derde van de lokale bevolking woont in deze meest noordelijke sestiere. Een rustige, wat vervallen, authentieke wijk. De toeristen bevinden zich voornamelijk in het zuiden van de wijk, in de drukke winkelstraten op de route van het station naar de Rialto brug. Als je een ander Venetië wilt zien, wandel dan eens een middag door het noordelijke deel van de wijk.

Fondamenta della Sensa: De middelste van drie grote fondamente in het noordelijk deel van de sestiere. Kenmerkend voor dit gedeelte van de wijk zijn de smalle straatjes, afgewisseld met mooie brede fondamente met kleine kruidenierswinkeltjes, werkplaatsen en door locals gevulde barretjes. De Fondamenta della Sensa is het centrale middelpunt. Aan de westkant liggen de kades langs het canal di Cannaregio. Ook hier veel leuke restaurantjes aan het water.

Campo del Ghetto Nuovo: Het oudste getto ter wereld. Lange tijd het enige eiland in Venetië waar joden mochten wonen en waar ‘s avonds de bruggen naar de rest van de stad gesloten werden. De joodse cultuur is nog steeds voelbaar.

Campo dei Mori: Gezellig historisch plein, op steenworp afstand van de mooie gotische kerk, de Madonna dell`Orto.

San Marco

Dit is de drukste en meest toeristische wijk van Venetië met als nummer 1- attractie het San Marcoplein. Vanaf de Rialtobrug, via de drukke winkelstraten beginnend met de naam Merceria, is een populaire route naar het plein. Hoe dichter je bij het San Marcoplein komt, deste exclusiever de winkels en de prijzen passen zich er automatisch bij aan.

Piazza San Marco: Vanwege haar schoonheid is dit het enige plein in Venetië dat Piazza mag heten. Met een schitterende zuilengang, de basiliek, het Dogepaleis en stijlvolle cafés een lust voor het oog. Letterlijk hoogtepunt van het plein is de Campanile, de toren met het mooiste uitzicht over de stad.

Palazzo Ducale: Het Dogepaleis was de residentie van de doge, de leider van de republiek Venetië. De heerschappij van de doges duurde van 697 tot 1797. Zowel van binnen als van buiten straalt het gebouw grote macht en rijkdom uit. De vele kunstwerken, de schilderijen en het bladgoud in het interieur weerspiegelen de roem van de republiek. In het paleis zijn verder raadkamers en bestuursruimtes te vinden, maar ook cellen en martelkamers.

Basilica di San Marco: De basiliek is misschien wel het meest gefotografeerde gebouw van het plein. En terecht, want je komt zowel binnen als buiten ogen tekort. De kathedraal was de privékapel van de doge. Pas na de val van de republiek Venetië werd de dogekapel ingewijd als kathedraal.

Ponte dei Sospiri: De Brug der Zuchten ligt tussen het Dogepaleis en de gevangenis. Veroordeelden zagen op deze brug voor het laatst het daglicht op weg naar de donkere kerkers. Beroemde gevangenen die deze route hebben gelopen zijn Giacomo Casanova en Galileo Galilei.

Campo Santo Stefano: Levendig, langgerekt plein met veel terrassen. De statige straatlantaarns zorgen samen met de verlichte ramen van de palazzi ook ‘s avonds voor veel sfeer.

Campo San Bartolomeo: Na het San Marcoplein misschien wel het drukste plein van de stad. Het plein ligt op een steenworp afstand van de Rialtobrug en ligt op de populaire route naar het San Marcoplein. Het monument van de in Venetië geboren toneelschrijver en theaterhervormer Carlo Goldoni past prima op dit levendige plein, waar vooral ‘s avonds een erg gezellige sfeer hangt.

Het is stil aan de overkant: Venetië kan door de drukte en de hitte soms wat teveel worden. Het nemen van een vaporette naar de eilanden San Giorgio en Guidecca ten zuiden van Dorseduro en San Marco is dan de “perfect escape”. Zeker niet te missen is de klokkentoren van de kerk San Giorgio Maggiore. Vanaf het uitkijkplatform heb je een schitterend zicht op het San Marcoplein, de mensenmassa, de palazzi en de kanalen.

Op Isola della Guidecca staan geen palazzi, maar eenvoudige arbeiderswoningen. Het is hier dan ook heerlijk rustig. Zelfs op de fondamenta is het minder druk. Een letterlijk niet te missen gebouw is Il Redentore. Deze verlosserskerk uit 1576 werd gebouwd om het einde van de pestepidemie te vieren.

Castello:

Deze grootste sestiere is vernoemd naar het 8ste-eeuwse fort dat vroeger op het eiland San Pietro stond. Het is de plek waar je de echte Venetiaan kunt ontmoeten omdat er maar weinig toeristen komen.

Campo San Zanipolo: Groot plein aan de noordkant van de sestiere. Aan het plein staat de beroemde dominicaanse kerk Santi Giovanni e Paolo, waar o.a. beroemde kunstenaars en 25 dogen begraven liggen. De enorme kerk is gebouwd tussen 1246 en 1430 met als doel de grootste kerk van Venetië te worden. De Venetianen hebben de kerk en het plein de koosnaam Zanipole gegeven, een samenvoeging van Giovanni en Paolo.

Riva degli Schiavoni: Deze statige brede promenade loopt vanaf de drukte van de vaporette-haltes aan het San Marcoplein – onder verschillende namen –  helemaal door naar het rustige schaduwrijke park in het oosten van Castello. Onderweg een schitterend uitzicht op het eiland San Giorgio Maggiore en de lagune. Het drukst is het op de ponte della Paglia. Gek genoeg niet voor de brug zelf, maar voor een foto van de achter het Dogepaleis gelegen Ponte dei Sospiri. Is de Riva iets te druk? Achter de kade zijn er genoeg rustige straten en pleinen.

Campo San Zaccaria: Rustig plein achter de Riva degli Schiavoni, met kleine winkeltjes en de mooie San Zaccaria kerk.

Campo Santa Maria Formosa: gemoedelijk plein met gezellige terrassen en marktkraampjes, omringd door mooie palazzi en winkels.

Arsenale: Het Arsenale is de oude scheepswerf, waar in vroeger tijden alle schepen voor de republiek Venetië werden gebouwd. Het enorme terrein is niet toegankelijk voor het publiek, maar zorgt door de ligging voor een natuurlijke grens tussen het toeristische Venetië van San Marco en het rustige oosten van Castello, waar de gewone Venetiaan leeft.

San Pietro di Castello: Deze kerk ligt helemaal in het oosten van de wijk op een apart eilandje. In de tijd van de dogen was het de kathedraal van Venetië en de zetel van de bisschop. Dat de kathedraal zo ver uit het centrum ligt, zegt veel over de machtige positie van de dogen in die tijd. In 1807, na de val van de republiek Venetië, verliest de kerk haar status als kathedraal aan de Basilica di San Marco.

Via Garibaldi: Brede winkelstraat in het oosten van Castello. Deze straat werd in 1808 door Napoleon aangelegd. Hij liet hiervoor een kanaal dempen. Via de mooie schaduwrijke Viale Garibaldi, loop je richting Giardini Pubblici voor meer ontspanning.