Casa di Guilietta

Ja, je kijkt naar een balkon. Ja, het is er pas later aangebouwd. Ja, het is misschien een tourist trap.
Toch is het Casa di Guilietta een must see. Al was het alleen maar vanwege alle toeristen die zich op de binnenplaats voor het huis vergapen aan het balkon en zich verdringen rondom het standbeeld van Julia en allemaal haar rechterborst willen aanraken voor geluk in de liefde. Het huis zelf is een museum, gewijd aan het liefdespaar, waarbij je ook de mogelijkheid hebt een kijkje op het balkon te nemen.

Het liefdesverhaal van Romeo en Julia is wereldberoemd door het toneelstuk van William Shakespeare. In zijn versie komt geen balkon voor en stond Julia voor het raam, maar dat mag de pret niet drukken. Het blijft het meest aansprekende liefdesverhaal ooit!

Op zoek naar het huis van Romeo? Dat ligt er niet ver vandaan, maar verder dan een plaquette bij een dichte deur zul je waarschijnlijk niet komen.

Piazza delle Erbe

Op de plek waar vroeger het Romeinse Forum stond, ligt nu het Piazza delle Erbe. Het langwerpige plein is het hart van de stad. Op het plein is het een vrolijke drukte van marktkraampjes voor de toerist, terrasjes met grote karakteristieke parasols en restaurants. In het midden staat de Fontein van Madonna uit 1368. Dit geliefde monument is het symbool van Verona. Het gebruikte Madonnabeeld stamt nog uit de Romeinse tijd.

Voor het palazzo Maffei, aan de noordkant van het plein, staat op een hoge sokkel de leeuw van San Marco. Deze gevleugelde leeuw is het symbool van Venetië. wellicht onlogisch, maar Verona maakte van 1405 t/m 1789 deel uit van de republiek Venetië.

De populaire winkelstraten Corso Porta Borsari, via Cappello en via Mazzini komen op het Piazza delle Erbe uit. Een ideale plek dus om even bij te komen onder het genot van een espresso of een witte wijn.

Piazza dei Signori

Is het Piazza delle Erbe je iets te druk? Slechts verbonden door een kleine straat ligt aangrenzend het Piazza dei Signori. Dit kleinere en rustigere piazza wordt in de volksmond ook wel Piazza Dante genoemd vanwege zijn standbeeld in het midden van het plein. Aan het statige plein staan alle belangrijke overheidsgebouwen uit die tijd, zoals de Loggia del Consiglio, het Palazzo del Comune en het Palazzo dei Tribunali. Neem even de tijd om midden op het plein te gaan staan en de rijkversierde gebouwen en bogen over de toegangswegen te bekijken.

Het Palazzo del Podestà was eigendom van de machtige familie Scaligeri, die in de 13e en 14e eeuw over Verona en een groot deel van Noord Italie heerste. De boog rechts van het gebouw leidt naar de Arche Scaligere, de Gotische grafmonumenten van deze familie.

Torre dei Lamberti

Deze 84 meter hoge toren biedt een spectaculair uitzicht over het centrum van de stad, de rivier en de omringende heuvels. Hij ligt aan het Piazza delle Erbe en via het Piazza Signori kun je de ingang bereiken.

De toren is in 1172 gebouwd. Het achthoekige bovenste stuk met de klokken is in 1464 toegevoegd. 368 traptreden (of een lift) brengen je naar het panoramadek. De hoger gelegen klokkenetage is alleen per trap te bereiken.

De toren is onderdeel van het Palazza del Comune, het oudste stadhuis van Italië. Oorspronkelijk waren er 4 torens, maar 3 grote branden hebben in de loop der tijd grote delen van het gebouw inclusief de andere torens vernietigd.

Castel Vecchio

Het typisch middeleeuws kasteel stamt uit 1376. Het is gebouwd in opdracht van de toen heersende familie Scaligeri ter bescherming tegen aanvallen van naburige steden als Milaan en Venetië, maar ook tegen aanvallen van binnenuit. Een interne strijd binnen de familie en een aantal broedermoorden zorgde ervoor dat hun populariteit snel afnam.
De dikke muren, een (niet meer aanwezige) slotgracht en 6 torens moesten de familie beschermen. En mocht het toch misgaan dan konden ze via hun eigen brug de Ponte Scaligero naar hun bondgenoten in Tirol vluchten. Dit gebeurde in 1387 toen de Milanese familie Visconti de stad veroverde.
Het kasteel is open voor publiek en zeker een bezoek waard. In het kasteel is het museo d’Arte gevestigd, met een indrukwekkende collectie van 14e -18e eeuwse kunst en een uitgebreide wapencollectie. Ook een wandeling over de kasteelmuren en de brug zijn een aanrader.

Naast het kasteel staat de Arco dei Gavi. De triomfboog uit de 1e eeuw stond oorspronkelijk even verderop over de belangrijkste weg van de stad, de via Postumius (het huidige Corso Cavour). In 1805 werd de boog door de Franse bezetters afgebroken. In 1932 werd aan de hand van oude modellen een reconstructie gemaakt op de huidige locatie. Hierbij zijn ook originele stenen van de boog gebruikt.

Arena di Verona

Het best bewaard gebleven gebouw uit de Romeinse tijd is het Amfitheater. Het ovale theater bood plaats aan 30.000 toeschouwers, op dat moment meer dan het aantal inwoners van de stad. De toeschouwers werden vermaakt met gladiatorengevechten, wilde dieren en terechtstellingen.

Momenteel is het programma minder bloederig. Door de perfecte akoestiek is de Arena wereldberoemd om de operavoorstellingen in de zomermaanden. Maar ook moderne muzikanten van Adelle tot Kiss hebben de unieke sfeer van de Arena ontdekt.

Natuurlijk is de arena voor het publiek overdag open voor bezichtiging en rondleidingen, maar er gaat niets boven de echte belevenis: Een concert. Een absolute must dus!

Geen kaarten kunnen krijgen voor je favoriete concert? Op het Piazza Bra, het plein waaraan de Arena ligt, zijn genoeg terrasjes om, onder het genot van een drankje, toch nog een beetje van het concert mee te krijgen.

De Arena opende in het jaar 30 na Chr. haar deuren en lag uit veiligheidsoverweging buiten de stadsmuren. Er was toen nog een derde ring, maar aangezien deze boven de stadsmuur uitstak werd het gedeelte aan de stadskant uit angst dat indringers via de ring de stad konden innemen later weer afgebroken. Een aardbeving in 1117 verwoeste de rest van de bovenste verdieping inclusief de buitenmuur. Slechts  vier bogen van de derde ring (“ala” genoemd) bleven overeind. De Arena raakte tot het eind van de 16e eeuw in verval, maar kwam door de hernieuwde interesse in de Romeinse tijd weer in de belangstelling.

Het Romeins theater

Misschien wel het meest indrukwekkende bouwwerk in Verona is het oude Romeinse theater. Nadat de Romeinen de stad opnieuw hadden ingericht, bouwden ze aan de overkant van de rivier de Adige, dit imposante theater, rijk versierd met marmer, standbeelden, tribunes en loges. Het theater stamt uit de 1e eeuw voor Chr. en ligt ter hoogte van de Ponte Pietra en de niet meer bestaande Ponte Postumio. De bruggen dienden ook als toegangsweg naar de trappen van beide ingangen van het theater. Omdat het tegen de heuvel is gebouwd, had het publiek niet alleen een mooi uitzicht op het toneel, maar ook op de achterliggende stad. De directe omgeving van het theater bleef onbebouwd, wat de grootsheid van het theater in de Romeinse tijd nog eens extra benadrukte.

Na het uiteenvallen van het Romeinse rijk is het theater in verval geraakt en letterlijk onder de aarde verdwenen. De latere stadsuitbreiding is er dan ook overheen gebouwd. Rond 1830 is begonnen met het opgraven van het theater en de bijbehorende gebouwen, waarbij de op die plek gebouwde huizen zijn afgebroken. Langzaam en met een beetje fantasie krijgt het theater weer wat van z’n oude status terug en waan je je in Romeinse tijden. Ook worden er weer voorstellingen gehouden.

Ponte Pietra

De Ponte Pietra is een icoon in de stad. De brug maakte deel uit van de via Postumius, een in 148 v. Chr. door de Romeinen aangelegde verharde weg, die liep van in het westen gelegen Genua naar Aquileia in het oosten van Italië. In de eerste eeuw v. Chr. werd de toen nog houten brug vervangen door een stenen brug. De pons Marmoreus (marmer), zoals de brug toen heette, is door overstromingen door de eeuwen heen regelmatig ingestort en herbouwd. Voor het laatst na de Tweede Wereldoorlog, nadat terugtrekkende Duitse troepen de brug hadden opgeblazen.

De structuur van de huidige brug wijkt af van die uit de Romeinse tijd. Alleen de eerste twee bogen aan de linkeroever (de kant van het theater) stammen uit de Romeinse tijd. De twee middelste bogen, van baksteen, uit 1520. De boog aan de stadskant komt uit de middeleeuwen. Ook de naam werd veranderd in Ponte Pietro (stenen brug). Opvallende details: Het oog in het midden van de brug, bedoeld om overtollig water af te voeren bij hoog water en de wachttoren aan de stadskant uit 1298, ter verdediging van de brug.

Piazzale Castel San Pietro

Tegenover de binnenstad, in het verlengde van Ponte Pietra, waakt bovenop Mont Gallus, Castel San Pietro over Verona. Dit is een speciale plek voor de stad, omdat ver voordat de Romeinen aan de overkant van de rivier de huidige stad Verona bouwden, op deze plek de Etrusken al een nederzetting hadden. Zij worden dan ook gezien als de eerste bewoners van Verona. De nieuwe naam San Pietro heeft de heuvel te danken aan een tempel uit de Romeinse tijd, die op deze plek stond. Het kasteel met dezelfde naam werd door de familie Visconti in 1398 gebouwd op de ruïnes van de tempel en een eerder gebouwd fort, maar let op, dit is niet het huidige kasteel. Het kasteel werd namelijk in 1801 door de troepen van Napoleon opgeblazen. Het huidige Castel San Pietro stamt uit 1856 en is door de Oostenrijkers gebouwd die toen over Verona heersten. Het is niet open voor publiek, maar de klim omhoog is zeker de moeite waard vanwege het spectaculaire uitzicht over het Romeins theater en de rest van Verona. Vooral rond zonsondergang is het extra druk met geliefden die hun avond een extra romantisch tintje willen geven.

Poorten en stadsmuren

De lange en rijke geschiedenis van de stad is nog steeds duidelijk zichtbaar. Verona is gebouwd op een kruispunt van belangrijke wegen, die zowel voor de handel als de militaire controle over de Alpen belangrijk waren. Vandaar dat de stad stevig werd verdedigd met muren en indrukwekkende poorten.

De Romeinse muur werd in de 1e eeuw voor Chr. gebouwd. De belangrijkste weg door de stad was de Via Postumius (nu Corso Porta Borsari en Corso Sant’Anastasia). De stadsmuur is grotendeels verdwenen, maar de toegangspoort, Porta dei Borsari bestaat nog. De in Romeinse tijd gebruikelijke kruisstraat (via Maximus) is de via Cappello. Ook van deze toegangspoort, de Porta Leoni, is nog een klein gedeelte zichtbaar.

In de 12 eeuw bloeit de stad weer op en wordt de muur uitgebreid. De nieuwe muur omvat o.a. het Piazza Bra inclusief Arena. De Arco dei Gavi, de triomfboog uit de 1e eeuw over de via Postumius, wordt in de muur opgenomen en veranderde hierdoor in een toegangspoort. Tijdens het bewind van de familie Scaligeri in de 13e en 14e eeuw kreeg de verdediging de hoogste prioriteit. Niet alleen werd een nog groter deel van de stad ommuurd, maar ook het gedeelte aan de overkant van de Adige werd versterkt met stadsmuren. Stenen bruggen, verdedigingstorens, grachten, kastelen en forten maakten de verdediging compleet.

Tussen 1387 en 1404 is de Milanese familie Visconti aan de macht. Zij bouwen o.a. het Castel San Pietro en een ommuurde Cittadelle ten zuidoosten van de Piazza Bra voor de huisvesting van hun troepen. In deze periode wordt ook de Portoni della Bra gebouwd in de al bestaande stadsmuur uit de 12e eeuw. Niet alleen als toegangspoort naar de stad, maar ook als onderdeel van een overdekte loopbrug van de Cittadelle naar het Castel Vecchio.

Van 1405 tot 1796 is Verona onderdeel van de republiek Venetië en wordt de stad verder verfraaid. In de buitenste muur aan de zuidkant worden o.a. twee poorten gebouwd. De Porta Nuova (1540) en de Porta Palio (1561).  In de oorlog tussen Frankrijk en Oostenrijk wordt de tussenliggende republiek Venetië door Frankrijk veroverd. In het vredesverdag in 1797 viel de stad Verona in Franse handen. Het gebied aan de andere kant van de Adige werd Oostenrijks, maar niet voordat de Fransen alle verdedigingswerken inclusief Castel San Pietro hebben vernietigd. Na de val van Napoleon in 1814 wordt heel Verona Oostenrijks. De stadsmuren worden compleet vernieuwd en aangepast aan de eisen van de zware artillerie uit de 19e eeuw. Brede wallen, muren en bastions, waarvan aan de zuidkant van de stad nog steeds veel zichtbaar is.